Καθημερινά πληθαίνουν τα παράπονα αριστερόχειρων κυνηγών που αδυνατούν να εντοπίσουν στην αγορά το όπλο που επιθυμούν.
Αφορμή γι’ αυτό το άρθρο αποτέλεσε η προτροπή ενός φίλου και πελάτη, να τον βοηθήσω να εντοπίσει στην αγορά ένα αυτογεμές διαμετρήματος 20 για αριστερόχειρα. Όσο και αν έψαξα δεν κατάφερα…
Δεν θα έφτανα όμως σε αυτό το άρθρο αν δεν είχαν διαμαρτυρηθεί πολλοί αριστερόχειρες στο παρελθόν, πέρα από την ένδεια αριστερών όπλων στην αγορά, για την επιλογή αμφιλεγόμενων επεμβάσεων και λύσεων που τους δημιούργησαν επιπρόσθετα έξοδα, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Τα αριστερά αυτογεμή
Τα αυτογεμή αποδεικνύονται η δυσκολότερη κατηγορία όπλων για μετατροπές από δεξιά σε αριστερά. Και αυτό, γιατί είναι πολύ απλό να κατασκευάσει κάποιος ένα αριστερό κοντάκι για ένα αυτογεμές. Είναι αδιανόητη η χρήση του αν δεν είναι εξαρχής κατασκευασμένο για αριστερόχειρα το όπλο.
Γιατί απλούστατα το κλείστρο θα παραμένει στο δεξιό προφίλ της βάσης και η απόρριψη του κενού κάλυκα θα γίνεται μπροστά από το δεξιό μάτι του κυνηγού. Μία εμπειρία, πιστέψτε με, οδυνηρή!
Στα αυτογεμή λοιπόν, υπάρχει ένας μόνο δρόμος για να επιλέξει κάποιος αριστερό όπλο: να περιοριστεί στη γκάμα των εταιρειών που κατασκευάζουν όπλα για αριστερόχειρες. Υπάρχουν αρκετές τέτοιες εταιρείες και δεν θα αισθανθεί ιδιαίτερα περιορισμένος ο αριστερόχειρας υποψήφιος αγοραστής.
Στο μόνο τομέα που δεν έχει επιλογή (τουλάχιστον από όσο γνωρίζω), είναι στο διαμέτρημα. Αν όμως έχει αποφασίσει να χρησιμοποιεί στο μέλλον κάποιο όπλο διαμετρήματος διαφορετικού από το 12, είναι γεγονός ότι θα βρεθεί μπροστά σε ένα σημαντικό δίλημμα. Ή θα εγκαταλείψει την ιδέα του αυτογεμούς και θα στραφεί προς τα αλληλεπίθετα και πλαγιόκαννα δίκαννα, ή θα εγκαταλείψει την ιδέα των μικρών διαμετρημάτων.
Παρόλο που η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη ποικιλία και την εξειδίκευση των καταναλωτικών αγαθών, στα λειόκαννα έχω την αίσθηση ότι η τάση είναι «όλα όμοια» επικρατεί στην υπηρεσία των εταιρειών.
Αν λοιπόν είναι κάποιος απόλυτα «αιρετικός» και αποζητά αριστερό όπλο με μικρό διαμέτρημα, θα μείνει ακάλυπτος και ανικανοποίητος από την αγορά των αυτογεμών. Και βέβαια, επειδή τα αυτογεμή ανήκουν στην πλειοψηφία τους στα λειόκαννα της οικονομικής και της μέσης κατηγορίας, είναι ασύμφορη κάθε σκέψη για «ειδική παραγγελία».
Μία και μοναδική επιφύλαξη διατηρώ, γιατί δεν γνωρίζω τι ισχύει με τα χειροποίητα, ακριβά και ιδιαίτερα ποιοτικά αυτογεμή της ιταλικής εταιρείας Cosmi.
Τα αριστερά πλαγιόκαννα και αλληλεπίθετα δίκαννα
Στα δίκαννα, πλαγιόκαννα και αλληλεπίθετα, τα πράγματα είναι πιο απλά για τους αριστερόχειρες που δεν επιθυμούν κάποιο από τα μοντέλα που προσφέρεται σε αριστερή έκδοση. Υπάρχουν δύο δρόμοι για τη μετατροπή ενός δεξιού δίκαννου σε αριστερό.
Ο πρώτος δρόμος είναι πιο οικονομικός, αλλά προϋποθέτει συμβιβασμούς και αφήνει αρκετά περιθώρια αποτυχίας της «επέμβασης». Είναι η αλλαγή κλίσης του κοντακίου, εάν και εφόσον βέβαια το επιτρέπει αυτό η κατασκευή του όπλου. Ακριβέστερα, αν το επιτρέπει ο τρόπος προσάρτησης του κοντακίου στη μπάσκουλα.
Η τζαβέτα, ως μέθοδος προσάρτησης διευκολύνει το στρίψιμο ενός κοντακίου, αν και περιορίζει το βαθμό στρέψης του, ανάλογα με το εύρος της κυλινδρικής οπής που τη φιλοξενεί στο κοντάκι. Οι εγκάρσιες βίδες αντίθετα (ιδιαίτερα διαδεδομένες στα αγγλικά δίκαννα), αποτελούν πονοκέφαλο για τον οπλουργό, παρόλο που πολλοί θεωρούν ευκολότερη αυτή την περίπτωση για στρέβλωση του κοντακίου.
Ένα βασικό πρόβλημα για τους αριστερόχειρες που επιθυμούν να αλλάξουν την κλίση ενός κοντακίου είναι η τάση του ξύλου, ως ζωντανού υλικού, να επιστρέψει μερικώς στην αρχική του θέση μετά από λίγους μήνες. Η τάση αυτή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως το βαθμό στρέβλωσης του κοντακίου, την υγρασία στο χώρο που φυλάμε το όπλο, τον τύπο του ξύλου του κοντακίου (πόσο έντονα νερά έχει και σε τι διάταξη βρίσκονται αυτά ως προς τον επιμήκη άξονα του κοντακίου) και λοιπά.
Μία ασφαλιστική δικλείδα για τη μη επαναφορά του κοντακίου προς την αρχική του θέση είναι οι εσωτερικές χαράξεις (γκινισιές) που σπάνε κάπως τα νεύρα του ξύλου και ελαχιστοποιούν την τάση επαναφοράς. Το μειονέκτημά τους είναι ότι παράλληλα αδυνατίζουν το κοντάκι σε κρίσιμα σημεία του.
Ο δεύτερος δρόμος είναι πιο δαπανηρός, αλλά αποφεύγουμε όλα τα δυσάρεστα, πιθανά προβλήματα από το στρίψιμο του κοντακίου. Και είναι βέβαια η εξαρχής κατασκευή νέου κοντακίου με cast on (αριστερή κλίση) στα μέτρα μας.
Για τους κυνηγούς που έχουν την τάση να αλλάζουν συχνά όπλο, το κόστος κατασκευής ενός νέου κοντακίου δεν φαντάζει τόσο υπερβολικό. Όταν έρθει η ώρα να μεταπωλήσουν το όπλο, θα διαπιστώσουν ότι μπορούν να αποσβεσθούν ένα μέρος αυτής της επένδυσής τους, από το γεγονός ότι το όπλο τους διαθέτει πλέον δύο κοντάκια: το αρχικό δεξί κοντάκι του αμεταχείριστο και το αριστερό κοντάκι που κατασκεύασαν χρησιμοποιημένο.
Το ιδανικό αριστερό όπλο
Παρότι ένα αριστερό δίκαννο χαρακτηρίζεται κυρίως από την ανάλογη κλίση του κοντακίου του, δεν είναι μόνο αυτή η παράμετρος που διαθέτει ένα αριστερό δίκαννο κατασκευασμένο εξαρχής ως τέτοιο. Υπάρχουν πολλά ακόμη στοιχεία που έχει ένα αριστερό όπλο και που συχνά τα ξεχνάμε, καθώς αυτά επισκιάζονται και υπερκαλύπτονται από τη σημαντική παράμετρο του κοντακίου.
Για παράδειγμα, ένα αριστερό δίκαννο ανοίγει με κίνηση του μοχλού ανοίγματος προς τα αριστερά και όχι προς τα δεξιά όπως συμβαίνει στα συμβατικά δίκαννα. Η πρώτη σκανδάλη (στις δισκάνδαλες εκδόσεις) και το πρώτο τράβηγμα (στις μονοσκάνδαλες εκδόσεις χωρίς επιλογέα), πυροδοτούν την αριστερή κάννη στα πλαγιόκαννα και την επάνω κάννη στα αλληλεπίθετα. Και βέβαια, αντίστοιχες είναι και οι συσφίγξεις των καννών, με πιο ανοιχτή την αριστερή κάννη στα πλαγιόκαννα και την επάνω κάννη στα αλληλεπίθετα.
Τέλος, διαφέρει ο υποφυλακτήρας σκανδάλης, που στα ποιοτικά όπλα διαθέτει μία έντονη πάχυνση στο δεξί χείλος του ώστε να μην κόβει το δείκτη του κυνηγού σε στιγμές ανάπαυσης, αλλά και να μην προσθέτει βάρος στην οπλοκατασκευή (κάτι που θα συνέβαινε αν ήταν εξίσου παχύς ο υποφυλακτήρας σε όλη την έκτασή του).
Στα αριστερά δίκαννα, η πάχυνση αυτή, βρίσκεται στο αριστερό χείλος. Αρκετές ακόμη παράμετροι χαρακτηρίζουν το ιδανικό αριστερό όπλο, αλλά δεν θα αναφερθούν εδώ, γιατί ισχύουν για συγκεκριμένες μόνο σχολές των οπλοκατασκευών. Για παράδειγμα, το ανάγλυφο μάγουλο που διαθέτουν πολλά κοντάκια της αυστρογερμανικής σχολής βρίσκεται στην αριστερή αντί της δεξιάς πλευρά κ.λπ.
Μία αξιοπρόσεκτη συμβιβαστική λύση
Θα κλείσω αυτό το άρθρο αναφέροντας μία λύση συμβιβαστική, που στην πράξη έχει αποδειχθεί χρήσιμη σε πολλούς αριστερόχειρες. Κάποια όπλα, κυρίως της αμερικάνικης και της ιαπωνικής σχολής, κατασκευάζονται εσκεμμένα χωρίς καμία πλάγια απόκλιση (απόλυτα ίσια). Εκ πρώτης όψεως τα όπλα αυτά δεν ταιριάζουν ούτε σε δεξιόχειρες, ούτε σε αριστερόχειρες, αφού το κοντάκι τους δεν διαθέτει ούτε cast off, ούτε cast on.
Στην πράξη όμως, πολλοί κυνηγοί τα βρίσκουν ιδιαίτερα βολικά για καρτεριτζίδικα κυνήγια. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φασσάδες αποζητούν με επιμονή τέτοια όπλα. Βέβαια αυτά τα όπλα, δεν πρέπει να είναι αυτογεμή αν χρησιμοποιηθούν από αριστερόχειρες. Γιατί τότε είναι αυτονόητο ότι η απόρριψη του κενού κάλυκα από δεξιά θα δημιουργήσει προβλήματα.
