Του Μπάμπη Αιγινήτη- Ελληνική Σχολή Κυνηγετικής Σκοποβολής
Η φτώχεια των κυνηγετικών συναντήσεων με το θήραμα, που βιώνει ο σύγχρονος κυνηγός, τον οδηγεί στο να αποκτήσει σκοπευτική εμπειρία σε άλλον τόπο και μετά να τη μεταφέρει στον κυνηγότοπο. Μπορεί αυτό να μην είναι το ιδανικό, αλλά αναμφισβήτητα είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει σήμερα.
Το ότι σήμερα ζούμε σε περιόδους «ισχνών αγελάδων» όσον αφορά το κυνήγι αυτό είναι δυστυχώς γεγονός. Πέρασαν οι εποχές όπου στους κυνηγότοπους υπήρχε αφθονία και οι κυνηγοί είχαν την πολυτέλεια για εξάσκηση και δοκιμές επί των θηραμάτων. Υπήρχαν περιπτώσεις κυνηγών που με χρόνια κυνηγετικής ενασχόλησης, κόπους, πίκρες και απογοητεύσεις, έφθασαν να γεράσουν για να ντουφεκάνε καλά και να αποκτήσουν αυτή την πολυπόθητη σκοπευτική εμπειρία. Αν σκεφτείτε μόνο πόσο σπάνια βρίσκουμε το ιδανικό σε πολλούς τομείς της ζωής μας, πόσα χρόνια δαπανώνται σε αυτή την αναζήτηση, τότε θα καταλάβετε ότι μια καλή λύση είναι προτιμητέα από μια ανεκπλήρωτη επιθυμία.
Ασφαλής αλλά και σωστός χειρισμός
Στις μέρες μας συναντάμε μια έντονη τάση των κυνηγών προς τη σωστή εκμάθηση της εκπαίδευσης του κουταβιού που απέκτησαν, ώστε να μάθουν τις λεπτομέρειες της σωστής διατροφής, της υγιεινής και της προληπτικής ιατρικής.
Συναντάμε επίσης –από συνειδητοποιημένους κυνηγούς και όχι οπλοφόρους ταλιμπάν– την ίδια έντονη τάση και προς την απόκτηση των σωστών γνώσεων πάνω στην επιλογή του όπλου και των φυσιγγίων, αναλόγως του κυνηγίου που συνήθως ασχολούνται. Δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για το σωστό χειρισμό του όπλου, που δεν είναι μόνο ο ασφαλής χειρισμός, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο θα μας αποφέρει μια επιτυχημένη τουφεκιά.
Καίρια σημεία σκοπευτικής τεχνικής
Έχω τονίσει πολλές φορές στα εκπαιδευτικά σεμινάρια σκοπευτικής τεχνικής, σε κυνηγετικούς συλλόγους, ότι η σκοπευτική εμπειρία στο κυνήγι αποκτάται εφόσον ο κυνηγός έχει στο μυαλό του τα θεμελιώδη. Αυτά είναι:
1. Η θέση που παίρνει ο κυνηγός πριν τη διεξαγωγή της βολής (δηλ. στη φέρμα του όπλου)
2. Η κίνηση του όπλου προς τα πάνω
3. Η επώμιση
4. Η διόφθαλμη σκόπευση
5. Ο χρόνος πατήματος της σκανδάλης
6. Η κίνηση του όπλου μετά το πάτημα της σκανδάλης
Αυτά είναι τα θεμελιώδη που συνθέτουν ένα σύνολο δεξιοτεχνίας και εξασφαλίζουν κατά 80% την επιτυχία στη βολή, ενώ ταυτόχρονα χτίζουν τη σκοπευτική εμπειρία στο συγκεκριμένο κυνήγι. Μόνο το 20% μια επιτυχημένης βολής εξαρτάται από το τσοκάρισμα, τους αυλούς, τα φυσίγγια, τις ειδικές γομώσεις και τα ειδικά τσοκάκια. Βλέπουμε, λοιπόν, με λύπη και σκεπτικισμό να ασχολούνται, ακόμη και μετά μανίας, πολλοί κυνηγοί με το 20% παρά με το 80% της σκοπευτική τους κατάρτιση, ενώ το 80% απαιτεί ζήλο και επιθυμία για εκμάθηση και εξέλιξη. Επίσης, απαιτεί πάλη με τις κακές συνήθειες που έχουν μείνει από λανθασμένη εκμάθηση σκοπευτικής τεχνικής και αποβολή του κυνηγετικού εγωισμού, που σε πολλούς καταντάει αρρώστια. Μια πραγματικά ανίατη ασθένεια κυνηγετικής έπαρσης που τους κλείνει τα μάτια σε οτιδήποτε δεν εφηύραν οι ίδιοι. Το κακό του έλληνα κυνηγού είναι ότι συνεχώς νομίζει πως αυτό που γνωρίζει εκείνος δεν το ξέρει κανένας άλλος.
Μην ποντάρετε στην τύχη
Διεθνώς το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα υπαίθρου, όπως άλλωστε και τόσες άλλες, η οποία όμως διδάσκεται από εκπαιδευτές και δασκάλους για να διεξάγεται με ασφάλεια, σωστά και επιτυχημένα. Μόνο στην Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο του αυτοδίδακτου «ξερόλα», που είναι ειδικός σε όλα και προσπαθεί να επιβάλει τη γνώμη του επί παντός επιστητού. Η προσπάθειά του να παρουσιάζεται συνεχώς ως ειδικός στις ράτσες των σκύλων, στην εκτροφή τους, στην εκπαίδευσή τους, στα ντουφέκια, στη σκόπευση και τα φυσίγγια, γίνεται γελοία, γραφική και ενίοτε επικίνδυνη. Συνεπώς αποτελεί ευχάριστη διαπίστωση να βλέπουμε νέους αλλά και παλαιότερους κυνηγούς να θέλουν να διαβάσουν, να καταρτιστούν, να εξελιχθούν και να δέχονται ταπεινά ότι δεν τα ξέρουν όλα.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό μετά από μια αποτυχημένη βολή να πει κάποιος ότι έχασα αυτό το τρυγόνι, που πέρναγε τραβέρσα, διότι σταμάτησα την κίνηση του όπλου τη στιγμή που πατούσα τη σκανδάλη. Θα έπρεπε να φέρω το όπλο από πίσω προς μπροστά και να πατήσω τη σκανδάλη πάνω στην κίνηση. Ο κυνηγός που έχει στο μυαλό του αυτό, μπορεί από ξάφνιασμα ή ένταση της στιγμής να μην το έκανε σε ένα-δύο πουλιά, όμως θα το κάνει στην επόμενη βολή διότι το ξέρει! Διαθέτει την τεχνογνωσία για το τι πρέπει να γίνει και θα το κάνει την επόμενη στιγμή. Αυτός όμως που δεν το ξέρει, δεν έχει την τεχνογνωσία της βολής και δεν θα το κάνει ποτέ. Ίσως κάποια στιγμή να του βγει τυχαία, αφού όμως θα έχει χάσει πολλά πουλιά και δεν θα είναι πια νέος. Όμως γιατί να γεράσουμε ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα μας βγει το σωστό μπροστά μας;
Γιατί να μη θέλουμε να κερδίσουμε χρόνια κυνηγετικής ευχαρίστησης και να τα αφήνουμε να περνούν με αποτυχίες;
Ας κάνουμε το καλύτερο δυνατό
Ένα φερμαριστό πουλί (ορτύκι, μπεκάτσα, πέρδικα) είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα χαθεί αν τη στιγμή που σηκώνεται, βιαστούμε κάνοντας μια νευρική και άτσαλη επώμιση. Αντιθέτως, αν επωμίσουμε ψύχραιμα και αρμονικά, είναι σχεδόν βέβαιο το θετικό αποτέλεσμα της βολής μας. Ο κυνηγός που διαθέτει γνώσεις σωστής επώμισης αν δεν το κάνει στο πρώτο πουλί θα το κάνει στο δεύτερο, γιατί απλά ξέρει τι πρέπει να κάνει. Το έχει διδαχθεί και το έχει μάθει. Δεν θα λέει «φταίει το κοντάκι που δεν μου έκατσε καλά στον ώμο».
Σήμερα είναι γεγονός πλέον ότι οι ευκαιρίες για πειραματική εφαρμογή των τεχνικών στοιχείων της σκόπευσης σε θηράματα στον κυνηγότοπο δεν υπάρχουν. Στις μέρες μας μόνο στο σκοπευτήριο στους δίσκους μπορούμε να αποκτήσουμε σκοπευτική εμπειρία και κατόπιν να τη μεταφέρουμε στον κυνηγότοπο. Αυτός είναι ο άλλος τρόπος που είπαμε στην αρχή, αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο κυνηγός για το χτίσιμο της εμπειρίας του.
Μην «κόβετε» την κρίσιμη στιγμή
Υπάρχουν βολές στο σκοπευτήριο του κυνηγετικού όπλου, όπου οι δίσκοι προσομοιάζουν πραγματικά τις βολές που συνήθως κάνουμε στον κυνηγότοπο. Εκεί υπάρχει η δυνατότητα ο κυνηγός να επαναλάβει συγκεκριμένες βολές για τρεις και τέσσερεις φορές, αν έχει κάπου πρόβλημα. Στο κυνήγι δεν έχουμε τη δυνατότητα ποτέ να επαναλάβουμε τρεις-τέσσερεις ίδιες ακριβώς τροχιές θηραμάτων ώστε να προπονηθούμε και να βελτιωθούμε. Το χρήσιμο στοιχείο στις κυνηγετικές βολές που θα κάνει ο κυνηγός στο σκοπευτήριο είναι ότι το πιάτο, δηλαδή ο πήλινος δίσκος, κινείται πάντα με μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη των θηραμάτων. Συνεπώς, ο κυνηγός που έχει την κακή συνήθεια να «κόβει» την κίνηση του όπλου με σταμάτημα τη στιγμή της ντουφεκιάς, θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να αποβάλει αυτό το ελάττωμα. Είναι βέβαιο ότι θα αστοχήσει ο κυνηγός που θα προσπαθήσει να σπάσει το δίσκο ή να πάρει το πουλί, αν βάζει κάπου μπροστά από αυτό την κάννη του και πυροβολάει με σταματημένο το όπλο.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όπως ο στόχος μας κινείται έτσι θα πρέπει να κινείται και το όπλο μας, να κινείται τη στιγμή της βολής και να συνεχίζει την κίνησή του και μετά τη βολή.
Παραμείνετε «δεμένοι» με το όπλο σας
Αυτό θα μας βοηθήσει να είμαστε έτοιμοι και «δεμένοι» με το όπλο μας, προετοιμασμένοι για μια δεύτερη βολή αν τυχόν αστοχήσουμε στην πρώτη. Είναι απαραίτητο να μένουμε με το κοντάκι στη σωστή θέση και το ζυγωματικό σε πλήρη επαφή με το κτένι (είναι η ράχη του κοντακίου). Καθώς πατάμε τη σκανδάλη μένουμε εκεί και δεν σηκώνουμε το κεφάλι να δούμε το αποτέλεσμα της βολής, διότι αν αστοχήσουμε τότε ξαναμπαίνουμε πάνω στο όπλο με κινήσεις πανικού, ώστε να προλάβουμε να ξαναρίξουμε γιατί νιώθουμε ότι μας φεύγει το πουλί.
Θα πρέπει να ξέρουμε ότι όταν ντουφεκάμε με τα δύο μάτια ανοικτά (διόφθαλμη σκόπευση), το αποτέλεσμα της βολής μας είναι εμφανέστατο και χωρίς να σηκώσουμε το κεφάλι από το κοντάκι. Όταν όμως κλείνουμε το ένα μάτι τη στιγμή της σκόπευσης και βολής, τότε χάνεται εν μέρει η οπτική επαφή με το στόχο που κινείται. Αυτό δεν θα συνέβαινε εάν ο στόχος ήταν ακίνητος, όμως το λειόκαννο κυνηγετικό όπλο, που εμείς χρησιμοποιούμε, προορίζεται για βολές σε κινητούς στόχους και όχι σταθερούς. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τα λειόκαννα δεν διαθέτουν πάνω στη ρίγα τους στόχαστρο και κλεισιοσκόπιο, όπως τα ραβδωτά που προορίζονται για βολές σταθερού στόχου. Εξαίρεση αποτελούν μόνο οι κάννες Slug που όμως προορίζονται για μεγάλα τριχωτά θηράματα (αγριογούρουνο, ζαρκάδι) και βολή με ένα βλήμα (μονόβολο).
Σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας
Πρέπει να ξέρετε ότι η επιτυχημένη βολή είναι το επιστέγασμα μιας σειράς σωστών ενεργειών. Είναι το αποτέλεσμα μιας αλληλουχίας αρμονικών κινήσεων που συνθέτουν την αλυσίδα της βολής. Αν σπάσει ένας κρίκος (απότομες κινήσεις, κακή επώμιση, σταμάτημα του όπλου) το αποτέλεσμα δεν θα βγει σωστό. Χώρια που υπάρχει το ενδεχόμενο το ένα λάθος να διαδεχθεί το άλλο και εμείς να μην καταλαβαίνουμε πώς δημιουργήθηκε αυτή η ακολουθία των λαθών. Γι’ αυτό συστήνουμε το χτίσιμο της σκοπευτικής εμπειρίας του κυνηγού στο σκοπευτήριο, και μάλιστα με επίβλεψη, για καλύτερα αποτελέσματα.
Πηγή: Κυνηγός & Φύση
